صبح یک روز سرد پاییزی
روزی از روزهای اول سال
بچه ها در کلاس جنگل سبز
جمع بودند دور هم خوشحال
بچه ها غرق گفتگو بودند
بازهم در کلاس غوغا بود
هریکی برگ کوچکی در دست!
باز انگار زنگ انشا بود
تا معلم ز گرد راه رسید
گفت با چهره ای پر از خنده
باز موضوع تازه ای داریم
آرزوی شما در آینده
روزی که مردم بفهمند:
هیچ چیز عیب نیست ،جز قضاوت و مسخره کردن دیگران!
هیچ چیز گناه نیست، جز حق الناس!
هیچ چیز ثواب نیست، جز خدمت به دیگران!
هیچ کس اسطوره نیست، الا در مهربانی و انسانیت!
هیچ دینی، با ارزشتر از انسانیت نیست!
هیچ چیز جاودانه نمی ماند، جز عشق!
هیچ چیز ماندگار نیست، جز خوبی و بدی
هیچ سعادتی بالاتر از آگاهی نیست!
هیچ دشمنی خطرناکتر از جهل نیست!
و همه چیز زیباست جز صفات زشت!
زمین تبدیل می شود به بهشتی سراسر عشق و مهربانی....!!!
به امید آن روز...
هنر معلمی :
معلمی شغل و حرفه نیست، بلکه ذوق و هنر توانمندی است معلمی در قرآن به عنوان جلوه ای از قدرت لایزال الهی نخست ویژه ذات مقدس خداوند تبارک و تعالی است. در نخستین آیات قرآن که بر قلب مبارک پیغمبر اکرم (ص) نازل شد، به این هنر خداوند اشاره شده است:
« اقرا باسم ربک الذی خلق، خلق الانسان من علق، اقرأ و ربک الاکرم، الذی علم بالقلم، علم الانسان ما لم یعلم. (علق: 1ـ 5)»
«بخوان به نام پروردگارت که جهانیان را آفرید. انسان را از خون بسته سرشت بخوان ! »
و پروردگارت کریمترین است همان که آموخت با قلم، آموخت به انسان آنچه را که نمی دانست.
در این آیات خداوند، خود را «معلم» می خواند و جالب این که معلم بودن خود را بعد از آفرینش پیچیده ترین و بهترین شاهکار خلقت، یعنی انسان آورده است. مقام معلم بودن خدا، بعد از آفرینش قرارداد. نوعی انسانی را که هیچ نمی دانست، به وسیله قلم آموزش داد که این از اوج خلاقیت و هنر شگفت خداوند در امر آفرینش حکایت دارد:
چو قاف قدرتش دَم بر قلم زد هزاران نقش بر لوح عدم زد
از این رو، می توان گفت که هنر شگفت معلمی از آن خداوند عالم است.
